αποχωρήσει πριν ολοκληρωθεί ο αγώνας! Εκείνη τη στιγμή βλέπεις τους παρτάκηδες, τους δειλούς, τους «του φευγάτου η μάνα ποτέ δεν έκλαψε». Εκείνη την ώρα, λοιπόν, ένα ολόκληρο γήπεδο βροντοφώναζε ένα συγκλονιστικό σύνθημα «Ανοίξτε τις πόρτες να φύγουνε οι κότες»…
Νομίζω, κ. Σαμαρά, ότι αυτό το σύνθημα ταιριάζει σε πολλούς από τους υπουργούς και τους υφυπουργούς που έχετε διαλέξει για να τα βγάλουν πέρα. Εμείς εδώ στο PRESSing σάς τα είχαμε γράψει στο προηγούμενο τεύχος ότι πολλοί από αυτούς που έχετε διαλέξει είναι άχρηστοι∙ ούτε σε περίπτερο δεν θα ήταν ικανοί να τα βγάλουν πέρα. Εσείς δυστυχώς επιλέξατε το δρόμο της κομματοκρατίας κι όχι το δρόμο της εθνικής υπερπροσπάθειας.
Να ξέρετε πως αυτή την επιλογή θα την πληρώσετε εσείς προσωπικά πολύ ακριβά, επειδή ό,τι κι αν κάνετε, όσο κι αν τρέξετε, αν τα στελέχη σας δεν είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης θα αποτύχετε. Φαντάζεστε, κ. Σαμαρά, ο στρατηγός Πάτον τι θα ήταν χωρίς τους φοβερούς αντιστράτηγους που είχε στο επιτελείο του! Ένα τίποτα. Ο στρατηγός για να κερδίσει τη μάχη πρέπει να έχει κάτω από αυτόν διοικητές που να είναι καλύτεροι από εκείνον. Στις μεγάλες επιχειρήσεις, κ. πρωθυπουργέ, πετυχαίνουν μόνον εκείνοι που ξέρουν να διαλέγουν στελέχη όχι με γνώμονα να μην του φάνε τη θέση αλλά με το σκεπτικό ότι είναι πιο ικανοί από τον ίδιο τον διοικητή-μάνατζερ-πρωθυπουργό.
Η περίπτωση του κ. Νικολόπουλου, την οποία σας την είχαμε επισημάνει, είναι στη φιλοσοφία «ανοίξτε τις πόρτες». Μα ειλικρινά, πιστεύατε ότι αυτός ο άνθρωπος, που δεν έχει παρουσιάσει τίποτα θετικό ως έργο στη ζωή του και στην πολιτική, θα μπορούσε να «παίξει μπάλα» στο πιο νευραλγικό υπουργείο της κυβέρνησης; Έλεος. Ο κ. Νικολόπουλος είναι ένας από τους λεβέντες της πολιτικής που το σκεπτικό του δεν είναι να κάνει τη δουλειά που του αναθέτουν ο πρωθυπουργός και η πολιτεία, αλλά, πρωτίστως, να μην μπλέξει με τον Στρατούλη και τον Τσίπρα. Είναι αυτό που λέμε στη χώρα μας «ευθυνοφοβία». Είναι η κλασική περίπτωση των Ελλήνων πολιτικών να μην προκαλούν αντιδράσεις. Το σκεπτικό του κ. Νικολόπουλου, και του κάθε Νικολόπουλου, δεν είναι η υπεράσπιση του ελληνικού λαού και του Νόμου. Το σκεπτικό του είναι να τα έχει καλά με όλους, να φυλάξει την πλατούλα του, να τη «βγάλει καθαρή». Να περάσει από τη φωτιά χωρίς να τσουρουφλιστεί. Ο κ. Νικολόπουλος είναι από τους κλασικούς τύπους της φιλοσοφίας «ό,τι πει ο κυρίαρχος λαϊκισμός και πάμε να πιούμε κανένα τσίπουρο».
Κύριε Πρωθυπουργέ, πρέπει να βρείτε ανθρώπους να συγκρουστούν με τους λαϊκιστές του Τσίπρα και του Καμμένου, με τις συντεχνίες των συνδικαλιστών, με τη φαυλοκρατία των πανεπιστημίων. Προσέξτε κ. Σαμαρά, ο κρατικός μηχανισμός πρέπει να στελεχωθεί∙ όμως από ανθρώπους που θα είναι μεν έτοιμοι να τα παίξουν όλα για όλα, που θα πάνε κόντρα στο πολιτικό κόστος, αλλά από την άλλη θα είναι έτοιμοι, ικανοί και δεν θα δικαιώσουν εκείνους που μιλάνε για ξεπούλημα της χώρας. Με άλλα λόγια, κ. Σαμαρά, πρέπει να βρείτε κασκαντέρ της πολιτικής για τα δύσκολα. Όπως και να το κάνουμε, αυτοί οι άνθρωποι μας λείπουν για να πετύχουμε. Δεν ξέρω τι θα κάνετε, πρέπει να τους βρείτε. Ξέρω είναι δύσκολο, αλλά δεν πρέπει να αφήσετε να πάνε χαμένες οι θυσίες του λαού.
