Φίλοι συνταξιδιώτες, έχετε δύο κορυφαίες επιλογές: ή τα βάφετε μαύρα και περιμένετε να ανοίξουν οι ουρανοί και να βρέξει φωτιά, να πλημμυρίσουν τα ποτάμια, να σκάσουν οι επτά πληγές του Φαραώ, να πάρει μπροστά το ηφαίστειο της Σαντορίνης και να γίνει τεκτονικός σεισμός 12 Richter ή μπορείτε να κοροϊδέψετε τον εαυτό σας, να πείτε πως δεν συμβαίνει τίποτα και να οργανώσετε τις ολιγοήμερες διακοπές σας! Εγώ, χωρίς αστεία, είμαι υπέρ της δεύτερης άποψης και θα σας εξηγήσω ξεκάθαρα γιατί.
Ο άνθρωπος, και ειδικά ο Έλληνας που είναι κάτι το εντελώς ξεχωριστό στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, ένα πράγμα έχει στη ζωή του• την ελπίδα. Αν κάποιος του τη στερήσει, είναι κυριολεκτικά ικανός για το χειρότερο. Τι εννοώ; Μπορεί να δουλεύουμε σαν τα σκυλιά, μπορεί να μας μείωσαν το μισθό, μπορεί να μας παράτησε η γυναίκα μας για έναν μικρότερο, μπορεί η εταιρεία μας να φαλίρισε, μπορεί η Τράπεζα να θέλει να μας πάρει το σπίτι, μπορεί να βλέπουμε τους πολιτικούς στην τηλεόραση και να θέλουμε να πάρουμε τα βουνά, μπορεί να μας έχουν συμβεί όλα τα κακά της μοίρας μας, ένα πράγμα όμως μας σώζει στη ζωή• η ελπίδα ότι έχουμε να περιμένουμε «κάτι» κι αυτό το «κάτι» μπορεί να είναι η ανάκαμψη της πατρίδας μετά από κάποια χρόνια, ότι θα ξεκλέψουμε μέσα σε αυτή την κόλαση δέκα ημέρες για να πάμε στο χωριό μας ή σε ένα φιλικό σπίτι να μας φιλοξενήσουν ή σε ένα καλό, φθηνό και καθαρό ξενοδοχείο που σέβεται τα λεφτά μας.
Θυμηθείτε το• το όνειρο της ελπίδας, της απόδρασης, του «ξεφορτώματος» της ψυχής μας, του έρωτα, της αγάπης είναι εκείνο που μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε, να ελπίζουμε και να μη μαραζώνουμε. Όταν ο άνθρωπος παραιτηθεί, μαραζώνει πρώτα εσωτερικά και μετά εξωτερικά. Το να χάνεις την ελπίδα για κάτι καλύτερο είναι ένας αργός, αλλά σίγουρος θάνατος. Μη «μασάτε» σε αυτό. Αντισταθείτε στο μυαλό σας, στις μαύρες σκέψεις και σε όλους όσοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σας φέρνουν την καταστροφή και σας ρίχνουν ψυχολογικά. Τώρα θα μου πείτε «μα καλά, οι διακοπές θα μας κάνουν να γίνουμε καλύτεροι και πιο αισιόδοξοι;» Ακριβώς… Η ανεμελιά, η αποσυμπίεση, η πνευματική ξεκούραση και η απομάκρυνση από αυτούς που μας ξεριζώνουν τη ψυχή είναι σήμερα ό,τι πολυτιμότερο. Θυμηθείτε το, οργανωθείτε.
Παρά τα προβλήματά σας και την οικονομική σας κατάσταση, βρείτε τρόπο να ξεφύγετε σε μια παραλία, στο βουνό ή το χωριό για μία εβδομάδα. Θα αντιληφθείτε πως όλη αυτή η αποσυμπίεση που θα καταφέρετε θα σας οδηγήσει σε αισιοδοξία και επανεκκίνηση της ζωής σας σε όλα τα επίπεδα. Ο ελληνικός λαός δεν είναι η πρώτη φορά που περνάει δύσκολα. Δύο πράγματα τον έσωζαν πάντα όμως: η ελπίδα και η αισιοδοξία. Μην τη σκοτώνετε μέσα σας. Αφήστε τη να ριζώσει και να αποδώσει καρπούς!
Ο άνθρωπος, και ειδικά ο Έλληνας που είναι κάτι το εντελώς ξεχωριστό στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, ένα πράγμα έχει στη ζωή του• την ελπίδα. Αν κάποιος του τη στερήσει, είναι κυριολεκτικά ικανός για το χειρότερο. Τι εννοώ; Μπορεί να δουλεύουμε σαν τα σκυλιά, μπορεί να μας μείωσαν το μισθό, μπορεί να μας παράτησε η γυναίκα μας για έναν μικρότερο, μπορεί η εταιρεία μας να φαλίρισε, μπορεί η Τράπεζα να θέλει να μας πάρει το σπίτι, μπορεί να βλέπουμε τους πολιτικούς στην τηλεόραση και να θέλουμε να πάρουμε τα βουνά, μπορεί να μας έχουν συμβεί όλα τα κακά της μοίρας μας, ένα πράγμα όμως μας σώζει στη ζωή• η ελπίδα ότι έχουμε να περιμένουμε «κάτι» κι αυτό το «κάτι» μπορεί να είναι η ανάκαμψη της πατρίδας μετά από κάποια χρόνια, ότι θα ξεκλέψουμε μέσα σε αυτή την κόλαση δέκα ημέρες για να πάμε στο χωριό μας ή σε ένα φιλικό σπίτι να μας φιλοξενήσουν ή σε ένα καλό, φθηνό και καθαρό ξενοδοχείο που σέβεται τα λεφτά μας.
Θυμηθείτε το• το όνειρο της ελπίδας, της απόδρασης, του «ξεφορτώματος» της ψυχής μας, του έρωτα, της αγάπης είναι εκείνο που μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε, να ελπίζουμε και να μη μαραζώνουμε. Όταν ο άνθρωπος παραιτηθεί, μαραζώνει πρώτα εσωτερικά και μετά εξωτερικά. Το να χάνεις την ελπίδα για κάτι καλύτερο είναι ένας αργός, αλλά σίγουρος θάνατος. Μη «μασάτε» σε αυτό. Αντισταθείτε στο μυαλό σας, στις μαύρες σκέψεις και σε όλους όσοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σας φέρνουν την καταστροφή και σας ρίχνουν ψυχολογικά. Τώρα θα μου πείτε «μα καλά, οι διακοπές θα μας κάνουν να γίνουμε καλύτεροι και πιο αισιόδοξοι;» Ακριβώς… Η ανεμελιά, η αποσυμπίεση, η πνευματική ξεκούραση και η απομάκρυνση από αυτούς που μας ξεριζώνουν τη ψυχή είναι σήμερα ό,τι πολυτιμότερο. Θυμηθείτε το, οργανωθείτε.
Παρά τα προβλήματά σας και την οικονομική σας κατάσταση, βρείτε τρόπο να ξεφύγετε σε μια παραλία, στο βουνό ή το χωριό για μία εβδομάδα. Θα αντιληφθείτε πως όλη αυτή η αποσυμπίεση που θα καταφέρετε θα σας οδηγήσει σε αισιοδοξία και επανεκκίνηση της ζωής σας σε όλα τα επίπεδα. Ο ελληνικός λαός δεν είναι η πρώτη φορά που περνάει δύσκολα. Δύο πράγματα τον έσωζαν πάντα όμως: η ελπίδα και η αισιοδοξία. Μην τη σκοτώνετε μέσα σας. Αφήστε τη να ριζώσει και να αποδώσει καρπούς!