Είμαι αραχτός και διαβάζω τις εφημερίδες μου Κυριακή πρωί σε ένα café που πλημμυρίζει από κόσμο και κυρίως νεολαία! Γίνεται τόσο χαμός ώστε θέλοντας και μη ακούω τις κουβέντες που γίνονται ακριβώς δίπλα μου σε μια παρέα αγορών και κοριτσιών… Ακριβά παπούτσια, μοντέρνα ρούχα, extreme μαλλί, το ...
αύριο της πατρίδας… «Να δεις τι έχουν να πάθουν οι κωλογερμανοί που θα έρθουν στο ξενοδοχείο το καλοκαίρι. Το τι φτύσιμο έχω να ρίξω στον καφέ και στο ποτό δεν λέγεται». Από απέναντι πετάγεται ένα πανέμορφο κοριτσάκι με πράσινα μάτια. «Να πάρεις το ψωμί του τοστ, να σκουπίσεις την τουαλέτα και μετά να τους το ψήσεις…».
Λιώσανε στα γέλια. Είναι η εκδίκηση των Ελλήνων στο κάζο των Γερμανών. Είναι η απάντηση της νέας γενιάς που ο μπαμπάς τους έχει ξενοδοχείο στις Κυκλάδες για το πώς ακριβώς θα εξηγηθούνε στους τουρίστες που θα έρθουν να αφήσουν τα ωραία λεφτά τους στη χώρα μας.
Μιλάμε για την απογοήτευση σε όλο της το μεγαλείο. Είναι δυνατόν, ιδιαίτερα νέα παιδιά, να σκέφτονται τόσο λάθος; Φαντάζομαι τι ακριβώς συζητάνε μέσα στο σπίτι τους με τους ευγενέστατους γονείς τους. Προφανώς τα ίδια και χειρότερα. Η απάντηση στην κρίση δεν είναι να δουλέψουμε πιο σκληρά, πιο δυναμικά, με μεγαλύτερη φαντασία και τόλμη, είναι να βγάλουμε όλη μας τη βλαχιά, τη γυφτιά και τη βαρβατίλα σε αυτούς που θα τολμήσουν να πατήσουν το πόδι τους στη χώρα μας.
Είμαι πεπεισμένος χίλια τοις εκατό ότι αυτά τα κωλόπαιδα όχι μόνο δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους, αλλά και ποτέ δεν έχουν μπει στη διαδικασία να σκεφτούν πώς βγαίνει το μεροκάματο.
Η γενιά της αστακομακαρονάδας και των μπουζουκλερί της δεκαετίας του ‘90 είναι η κατεστραμμένη γενιά που δυστυχώς διαπαιδαγωγήθηκε από την ξεφτιλισμένη γενιά της Μεταπολίτευσης. Είναι όλοι εκείνοι οι γονείς που εξαργύρωσαν τα δύσκολα χρόνια της Χούντας και του δεξιού παρακράτους με τη δουλειά στο Δημόσιο, την κονόμα στην παραοικονομία, τις ρεμούλες, τα αυθαίρετα, το μαύρο χρήμα! Όλοι αυτοί, λοιπόν, κάθισαν πάνω στα χρυσά αυγά του ψεύτικου χρήματος και έκαναν τα παιδιά τους όρθια ζώα. Είναι τα παιδιά εκείνα που δεν σηκώνονται στο λεωφορείο για να κάτσει ένας ηλικιωμένος, που δεν ανοίγουν την πόρτα για να περάσει η μητέρα τους, που δεν λένε «ευχαριστώ» ούτε «παρακαλώ», που δεν σέβονται τον διπλανό τους, που βρίζουν τους καθηγητές τους και πάει λέγοντας.
Η γενιά της αστακομακαρονάδας, που δεν έχει δουλέψει ποτέ επειδή της τα προσέφερε όλα ο μπαμπάς, είναι η γενιά εκείνη που καλείται σήμερα να ξελασπώσει τη χώρα και να την κάνει ανταγωνιστική!!!
Εγώ προσωπικά από αυτά τα γαϊδούρια δεν περιμένω απολύτως τίποτα. Περιμένω όμως τα πάντα από τα νέα παιδιά που έχουν μάθει να δουλεύουν, να σπουδάζουν, να πηγαίνουν μπροστά. Αυτά τα παιδιά, που θα τα αναγνωρίσετε από το στυλ, τις γνώσεις και την ευγένεια, είναι τα παιδιά που θα δώσουν ώθηση στον Τουρισμό και σε όλες εκείνες τις άλλες δραστηριότητες που θα μας φέρουν και πάλι στις πρώτες θέσεις ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας. Είναι η γενιά που δίνει τη μάχη στις εκθέσεις Τουρισμού της Ευρώπης, που εξελίσσει τα ξενοδοχεία των γονιών της, που βρίσκει τρόπους να κάνει αισθητά τα καταλύματα και τις παροχές εστιατορίων και ξενοδοχείων στο internet και στην τελική είναι τα παιδιά εκείνα που εγώ θέλω να συζητάω μαζί τους, να ανταλλάσσω απόψεις, να παίρνω ιδέες και να δημιουργώ περιοδικά, εφημερίδες και portals.
Από τους κάφρους που είχα, δυστυχώς, την προπερασμένη Κυριακή δίπλα μου, ούτε το νερό τους δεν θα μπορούσα να δανειστώ. Έστω κι αν ήμουν στη μέση της Σαχάρας.
