Όσοι κρατάτε το Athens Magazine στα χέρια σας φαντάζομαι πως θα έχετε επιβιώσει του ολοκαυτώματος των εκλογών! Ή θα έχουμε μπολσεβίκικη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΚΚΕ... και ο κουλ Αλέξης θα έχει γίνει ο «Φιντέλ Κάστρο της Μεσογείου» με την Ελλάδα «Κούβα» στο νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης… Ή θα έχουμε κυβέρνηση του σούπερ Αντώνη Σαμαρά, όπου θα έχουμε πλακώσει στα χαστούκια τη Μέρκελ, θα έχουμε διώξει όλους τους λαθρομετανάστες και παράλληλα θα ξοφάμε από την πείνα καθώς οι μισθοί θα έχουν πάει €150 το μήνα! Μη γελάτε, αυτά μας λέγανε, αυτά σας λέω…
Πάντως, όπως και να έχει το πράγμα, για να διαβάζετε το περιοδικό θα έχετε λογικά σταθεί όρθιοι. Καιρός ήταν, γιατί όλο αυτό το χρονικό διάστημα και οι μεν και οι δε μας έλιωσαν στις μπούρδες. Ρε παιδί μου, το τι παπαριά ακούστηκε σε όλη τη διάρκεια των εκλογών δεν έχει προηγούμενο. Κουράστηκα να ακούω απέραντους μονολόγους, οι οποίοι επαναλαμβάνονταν στον ίδιο ρυθμό με διαφορετικά πρόσωπα. Ήταν σαν να είχαν καταπιεί κασέτα. Ήθελα να ξέρω, αυτοί οι τύποι που έβγαιναν στις τηλεοράσεις και μας τα έσπαγαν καθημερινά, έχουν προσωπική ζωή; Δηλαδή γουστάρουν το ποτάκι, το φαγάκι, τα μπαράκια, τις γκομενούλες, το μπάνιο στη θάλασσα... Μεταξύ μας, θεωρώ ότι έχουν αγαπήσει τόσο πολύ τον εαυτό τους που αδυνατούν να αγαπήσουν οποιαδήποτε άλλη απόλαυση στη ζωή.
Τίποτα δεν τους κάνει κέφι. Ούτε ο ήλιος ούτε η ηδονή ούτε ο έρωτας, ούτε καν η αγάπη. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί ρε παιδί μου οι τύποι και οι τύπισσες στερούνται παντελώς φαντασίας. Για να είσαι στην πολιτική αυτή την περίοδο πιστεύω ότι πρέπει να είσαι, όπως λέγαμε παλιά, «εντελώς αγάμητος»! Προσοχή, μην το πάρετε στραβά. Δόξα τω Θεώ αγάμητους έχουμε παντού. Απλά θεωρώ ότι τους συγκεκριμένους με το που τους βλέπεις το καταλαβαίνεις.
Anyway, πιστεύω από εδώ και στο εξής να πάνε τα πράγματα καλύτερα για όλους μας. Στην τελική ανάλυση νομίζω ότι χρειάζεται πλέον να βγούμε λίγο έξω, να πάμε θερινό σινεμά, να πιούμε τα ποτά μας, να κεράσουμε τους φίλους μας, να περπατήσουμε λίγο ελεύθεροι από το άγχος και τη στενοχώρια όλων των προηγούμενων μηνών. Κάπως πρέπει να κάνουμε μια αυτοένεση ψυχολογική στον εαυτό μας μπας και ανέβουμε λίγο. Ξέρετε γιατί το λέω αυτό, ε; Με την τόση πλύση εγκεφάλου που μας έκαναν μέσω της τηλεόρασης και των εφημερίδων, μου περνάει από το μυαλό ότι η αγαμία μπορεί να είναι και κολλητική. Γι’ αυτό, τώρα που είναι και καλοκαίρι, κερδίστε το χρόνο και κάψτε τα χιλιόμετρα που σας στέρησαν με τις μπούρδες όλο το προηγούμενο διάστημα. Η ζωή είναι μπροστά μας και ακόμη και το χειρότερο δεν μπορεί να μας στερήσει τις απολαύσεις που μας προσφέρονται στην Αθήνα.
Πάντως, όπως και να έχει το πράγμα, για να διαβάζετε το περιοδικό θα έχετε λογικά σταθεί όρθιοι. Καιρός ήταν, γιατί όλο αυτό το χρονικό διάστημα και οι μεν και οι δε μας έλιωσαν στις μπούρδες. Ρε παιδί μου, το τι παπαριά ακούστηκε σε όλη τη διάρκεια των εκλογών δεν έχει προηγούμενο. Κουράστηκα να ακούω απέραντους μονολόγους, οι οποίοι επαναλαμβάνονταν στον ίδιο ρυθμό με διαφορετικά πρόσωπα. Ήταν σαν να είχαν καταπιεί κασέτα. Ήθελα να ξέρω, αυτοί οι τύποι που έβγαιναν στις τηλεοράσεις και μας τα έσπαγαν καθημερινά, έχουν προσωπική ζωή; Δηλαδή γουστάρουν το ποτάκι, το φαγάκι, τα μπαράκια, τις γκομενούλες, το μπάνιο στη θάλασσα... Μεταξύ μας, θεωρώ ότι έχουν αγαπήσει τόσο πολύ τον εαυτό τους που αδυνατούν να αγαπήσουν οποιαδήποτε άλλη απόλαυση στη ζωή.
Τίποτα δεν τους κάνει κέφι. Ούτε ο ήλιος ούτε η ηδονή ούτε ο έρωτας, ούτε καν η αγάπη. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί ρε παιδί μου οι τύποι και οι τύπισσες στερούνται παντελώς φαντασίας. Για να είσαι στην πολιτική αυτή την περίοδο πιστεύω ότι πρέπει να είσαι, όπως λέγαμε παλιά, «εντελώς αγάμητος»! Προσοχή, μην το πάρετε στραβά. Δόξα τω Θεώ αγάμητους έχουμε παντού. Απλά θεωρώ ότι τους συγκεκριμένους με το που τους βλέπεις το καταλαβαίνεις.
Anyway, πιστεύω από εδώ και στο εξής να πάνε τα πράγματα καλύτερα για όλους μας. Στην τελική ανάλυση νομίζω ότι χρειάζεται πλέον να βγούμε λίγο έξω, να πάμε θερινό σινεμά, να πιούμε τα ποτά μας, να κεράσουμε τους φίλους μας, να περπατήσουμε λίγο ελεύθεροι από το άγχος και τη στενοχώρια όλων των προηγούμενων μηνών. Κάπως πρέπει να κάνουμε μια αυτοένεση ψυχολογική στον εαυτό μας μπας και ανέβουμε λίγο. Ξέρετε γιατί το λέω αυτό, ε; Με την τόση πλύση εγκεφάλου που μας έκαναν μέσω της τηλεόρασης και των εφημερίδων, μου περνάει από το μυαλό ότι η αγαμία μπορεί να είναι και κολλητική. Γι’ αυτό, τώρα που είναι και καλοκαίρι, κερδίστε το χρόνο και κάψτε τα χιλιόμετρα που σας στέρησαν με τις μπούρδες όλο το προηγούμενο διάστημα. Η ζωή είναι μπροστά μας και ακόμη και το χειρότερο δεν μπορεί να μας στερήσει τις απολαύσεις που μας προσφέρονται στην Αθήνα.