Γράφτηκε από τον Τάσο Δούση για το περιοδικό Pressing που κυκλοφόρησε 18 Οκτωβρίου 2012
Αναρωτιέμαι, όταν έχεις έναν υπάλληλο στο γραφείο, ας πούμε Διευθυντή Προμηθειών, και κάποια στιγμή αυτός ο άνθρωπος είτε φεύγει από την εταιρεία είτε παραιτείται γιατί ...
έχει βρει μια καλύτερη δουλειά είτε βγαίνει στη σύνταξη, τέλος πάντων με κάποιον τρόπο απομακρύνεται από τη θέση του, αυτός ο τύπος παίρνει στο σπίτι του όλα τα CDs των προτάσεων, των προσφορών, της εταιρικής επικοινωνίας, των απόρρητων εγγράφων, των καταγγελιών;
Υποθετικά, σε μια κανονική κοινωνία, δεν είναι λογικό να παραδώσει στον επόμενο αντικαταστάτη του και να του εξηγήσει τις εκκρεμότητες που ενδεχομένως να υπάρχουν; Πώς, λοιπόν, γίνεται ένας υπουργός μιας κυβέρνησης, ο πρόεδρος ενός κόμματος να φεύγει από τη θέση που του έχει εμπιστευθεί ο ελληνικός λαός και να παίρνει στο σπίτι του πληροφορίες απόρρητες που του έχουν παραδώσει οι Μυστικές Υπηρεσίες; ΟΚ, το καταλαβαίνω, κάνεις ένα αντίγραφο για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο και στη συνέχεια παραδίδεις στον επόμενο που αναλαμβάνει όλες τις εκκρεμότητες του υπουργείου σου, της υπηρεσίας σου για να τις «τρέξει»...
Ο κ. Βενιζέλος έκανε το απίστευτο: όχι μόνο δεν ενημέρωσε τον επόμενο, αλλά
έβαλε και μέσα στο φάκελό του απόρρητες πληροφορίες που αφορούσαν χιλιάδες πολίτες, καταθέτες της HSBC στην Ελβετία. Ερώτημα: αν αυτό το απόρρητο CD έπεφτε στα χέρια του ταδόπουλου απατεώνα και άρχιζε να τηλεφωνεί, το λαμόγιο, στα άτομα που είναι μέσα στη λίστα λέγοντας «Έχω τα ονόματά σας. Άμα δεν μου σκάσετε 100 χιλιάρικα στέλνω το CD στον Θέμο, τον Χατζηνικολάου και τον Τριανταφυλλόπουλο», τι θα συνέβαινε;
Κι αυτό που σας λέω είναι το απλό, έτσι; Διότι αυτό που σκέφτεται ο απλός πολίτης είναι ότι, για να πάρει ο Βενιζέλος τη λίστα στο σπίτι του, ή κάποιον ήθελε να προστατεύσει ή κάποιον να απειλήσει! Διαλέγετε και παίρνετε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι το πολιτικό σύστημα λειτουργεί με αδιαφανείς διαδικασίες σε μια προσπάθεια ύποπτων συναλλαγών, συμφωνιών και σχέσεων.
Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί δεν γίνονται τα απλά. Ρε παιδί μου, πήρες τη «λίστα Λαγκάρντ» στα χέρια σου. Πας στο ΣΔΟΕ, την αναθέτεις σε έναν υπάλληλο και του λες «Μάγκα, ξεκίνα από τον πρώτο και κάν’ του την απλή ερώτηση: “Βλέπω ότι έχεις 300 εκατομμύρια στην τράπεζα. Ή μου σκας τώρα το 25% και καθαρίζουμε ή στέλνω κλιμάκιο και σε ψάχνω μέχρι τέταρτης γενιάς”», και άσε τον τύπο που έχει τις καταθέσεις να αποφασίσει αυτός αν τα λεφτά του είναι νόμιμα, παράνομα, μαύρα κ.λπ. Ερώτημα: Γιατί, κύριοι, δεν κάνετε με αυτόν τον τρόπο τη δουλειά σας; Άρα, αυτά που λέει ο λαός, που πιστεύει ότι κάτι θέλετε να κρύψετε, είναι αλήθεια.
Τρανή απόδειξη αυτής της βρόμικης ιστορίας διαπλοκής μεταξύ του πολιτικού συστήματος, των εταιρειών-λαμογιών και του μαύρου χρήματος είναι η ιστορία που αποκάλυψε ο Γενικός Γραμματέας Διαφάνειας του υπουργείου Δικαιοσύνης κ. Γιώργος Σούρλας. Προσέξτε, μίζες που ξεπερνούν τα 26,4 εκατ. δολάρια δόθηκαν σε έλληνες δημόσιους λειτουργούς και αξιωματούχους από το 1997 έως το 2008 από πολυεθνικές εταιρείες, οι οποίες δραστηριοποιούνται στη χώρα μας προκειμένου να πάρουν δουλειές και να προωθήσουν τα προϊόντα τους στην ελληνική αγορά. Ξέρετε από πού ήρθε αυτή η πληροφορία; Από το υπουργείο Δικαιοσύνης των Ηνωμένων Πολιτειών και την αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Μάλιστα οι Αμερικανοί τους τράβηξαν πρόστιμα 350 εκατ. δολάρια για τις αλητείες που έκαναν στη χώρα. Γιατί τα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης δεν παίξανε πουθενά την είδηση, ενώ όπου η είδηση παίχτηκε δεν αναφέρθηκαν οι τέσσερις πολυεθνικές που τα έχωσαν στα λαμόγια του πολιτικού συστήματος; Πολύ απλά, αυτές οι πολυεθνικές για να βουλώνουν τα στόματα δημοσιογράφων και ΜΜΕ χώνανε διαφήμιση, ψίχουλα δηλαδή, και από πίσω κάνανε τις βρομοδουλειές τους.
Λοιπόν, δώστε βάση. Σύμφωνα με τα στοιχεία της αμερικανικής Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς και του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ οι εταιρείες αυτές είναι οι εξής:
Smith & Nephew, εταιρεία ιατροτεχνικού εξοπλισμού. Οι μίζες που έχωσε σε Έλληνες που ασχολούνται με την Υγεία την περίοδο 1998-2006 φτάνουν τα 9,4 εκατ. δολάρια.
Daimler. Η αυτοκινητοβιομηχανία τα έχωσε σε Έλληνες και ξένους αξιωματούχους σε 22 χώρες και το ποσό της δωροδοκίας έφτασε περίπου στα 80 εκατ. ευρώ. Η Daimler, για να μην ψάχνεστε, έχει μεταξύ των brands της και τη γνωστή Mercedes-Benz, την εταιρεία που έχει δώσει στον Ελληνικό Στρατό σε τιμή προσφοράς κάτι πολύ ωραία οχήματα μεταφοράς προσωπικού/φορτίου, ελκτήρες κ.ά.
Η Alliance One International είναι εταιρεία εμπορίας καπνού και σύμφωνα με τους
Αμερικανούς τα έχωσε σε Έλληνα αξιωματούχο των τελωνειακών Αρχών (περίπου 96.000 δολάρια μαύρα και μετρητά το 2003), ώστε να αποσπάσει κέρδος μέσω της μείωσης του φόρου εισαγωγής των προϊόντων της από τα 2,5 εκατ. ευρώ στα 600.000 ευρώ.
Η τελευταία που απασχόλησε το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης είναι η Converse Technology, εταιρεία τηλεπικοινωνιών που σύμφωνα με τους Αμερικανούς προχώρησε σε ανάρμοστες πληρωμές (έτσι λένε το λάδωμα στην Αμερική) σε άτομα που συνδέονται με τον ΟΤΕ, ώστε να εξασφαλίσει παραγγελίες προϊόντων ή υπηρεσιών. Τα μαύρα έφτασαν τα 530.000 δολάρια από 2003 έως το 2006.
Το θετικό είναι ότι για όλη αυτή την ιστορία ενημερώθηκε το δίδυμο των Οικονομικών Εισαγγελέων, ο κ. Πεπόνης και ο κ. Μουζακίτης. Κάτι μου λέει, όμως, ότι αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου και όταν ανοίξει ο οχετός θα τρέχουμε όλοι για να αποφύγουμε την μπόχα και τη δυσωδία. Και το σκάνδαλο της
Siemens, και το σκάνδαλο που σκάει τώρα με αυτή την ιστορία του κ. Σούρλα, τα μάθαμε είτε από τη γερμανική Δικαιοσύνη είτε από τους Αμερικανούς. Οι δικές μας Αρχές, πολιτικές ή άλλες, για το φόνο δεν γνωρίζουν τίποτα;
