Γράφτηκε από τον Τάσο Δούση για το Athens Magazine Οκτωβρίου 2012
Στην πόλη συµβαίνει το εξής συγκλονιστικό φαινόµενο: υπάρχουν µαγαζιά, café-bars, εστιατόρια και µεζεδοπωλεία όπου δεν βρίσκεις καρέκλα να καθίσεις, και υπάρχουν κι άλλα που «βαράνε µύγες» κυριολεκτικά. Υπάρχουν επιχειρήσεις εστίασης που ...
κλείνουν επειδή δεν έχουν να πληρώσουν το προσωπικό, το ΙΚΑ, το ρεύµα και υπάρχουν καινούριες επιχειρήσεις που ανοίγουν και δεν µπορείς να κάνεις κράτηση για φαγητό.
Κάθισα και το σκέφτηκα λίγο και προσπάθησα να καταλάβω γιατί συµβαίνει αυτό. Λοιπόν, δώστε βάση. Αυτό συµβαίνει επειδή πολύ απλά υπάρχουν επιχειρηµατίες σοβαροί και µετρηµένοι, και από την άλλη χαβαλέδες, επηρµένοι και τσαπατσούληδες. Ποιοι δουλεύουν; Δουλεύουν εκείνοι οι επιχειρηµατίες που είναι απολύτως value for money, δηλαδή προσφέρουν πολύ καλές τιµές, εξαιρετική ποιότητα φαγητού, άψογο service και ευγένεια, και έχουν χαµηλό προφίλ.
Στην περίοδο της κρίσης που περνάει όλη η χώρα, ό,τι δεν αλλάζει πεθαίνει. Οι πολίτες της Αθήνας πλέον αναζητούν εκείνους τους επιχειρηµατίες που δεν έχουν καβαλήσει το καλάµι, που έχουν απορροφήσει την αύξηση του ΦΠΑ, που δεν έχουν ρίξει την ποιότητα και που κόβουν και αποδείξεις. Οι εποχές όπου ο καθένας πούλαγε ό,τι ήθελε και όσο ήθελε έχουν τελειώσει, και καλό είναι όσοι δεν το έχουν καταλάβει να το καταλάβουν. Η λέξη που θα «παίξει» τα επόµενα χρόνια σε όλον τον κλάδο της οικονοµίας στην Αθήνα θα είναι µόνο µία… Νοικοκύρεµα. Ο καθένας πλέον στην επιχείρησή του πρέπει να είναι µαζεµένος, να απλώνει το χέρι του µέχρι εκεί που τον παίρνει και να είναι έτοιµος ανά πάσα στιγµή να αναδιπλωθεί. Όλα αυτά καλώς ή καλώς πρέπει να συµβαίνουν χωρίς ο καταναλωτής να παίρνει χαµπάρι. Ο πελάτης είναι βέβαιο ότι λατρεύει τον επιχειρηµατία που του προσφέρει το καλύτερο προϊόν µε χαµόγελο, ευγένεια και στο τέλος του λέει κι ένα «ευχαριστώ». Ακόµη και σήµερα στην Αθήνα υπάρχουν επιχειρήσεις που ενώ πριν δεν τις έπιανε το µάτι σου, είναι τώρα γεµάτες και δεν έχουν ούτε καρέκλα για να καθίσεις.
Θα σας πω την προσωπική µου εµπειρία. Η «Κιβωτός» είναι ένα ταβερνείο που έχει περάσει από πατέρα σε γιο και βρίσκεται στην Κ. Κηφισιά. Όχι µόνο δεν πρόκειται να το βρείτε, αλλά και να ρωτήσετε δύσκολα θα µπορέσουν να σας κατευθύνουν. Ξαφνικά η «Κιβωτός» έχει γίνει το hot spot των βορείων προαστίων. Τρώνε από υπουργοί µέχρι φοιτητές του πανεπιστηµίου. Τέσσερα άτοµα µε πρώτα και κρέας εξαιρετικής ποιότητας, κρασί 2 κιλά και γλυκό, πληρώνουν €16 το καθένα.
Εν τω µεταξύ, ο ιδιοκτήτης άµα σε δει ότι παραγγέλνεις πολλά, σου λέει «Ώπα, φτάνει, µε αυτά που έχεις θα χορτάσεις». Έτσι και τολµήσεις και του πεις «Και τι σε νοιάζει εσένα;!» υπάρχει πολλή µεγάλη πιθανότητα, αν είναι τσαντισµένος, να σε πετάξει κι έξω από το µαγαζί. Μιλάµε για έναν άνθρωπο εξαιρετικά ισορροπηµένο, που όχι µόνο θέλει να προσφέρει φοβερή ποιότητα φαγητού σε πολύ καλές τιµές, αλλά του τη δίνει κιόλας να πηγαίνεις εκεί, να παραγγέλνεις αλόγιστα και στο τέλος να πετιέται το φαγητό. Όταν τον ρώτησα γιατί το κάνει αυτό, µου είπε:
-- «Ρε συ Τάσο οι άλλοι πεινάνε, δεν έχουν να φάνε κι έρχεται εδώ ο ξεφτίλας που έχει πέντε φράγκα παραπάνω και παραγγέλνει λες κι έχει να φάει από την Κατοχή; Κάνει επίδειξη επειδή η ταβέρνα είναι φτηνή στην γκόµενα ή στους φίλους του και πρέπει εγώ να το ανεχτώ!»… Του είπα πως έχει απόλυτο δίκιο κι ότι οι εποχές ζητάνε τέτοιες εξηγήσεις και τέτοιους ανθρώπους.
Και φυσικά η «Κιβωτός», και η κάθε «Κιβωτός», θα είναι γεµάτη όποτε και να πάτε. Ο κόσµος, αργά αλλά σταθερά, επιστρέφει στην ανθρωπιά, στο χαµόγελο, στην ευγένεια, στην καλοσύνη. Αυτά µπορεί να µας κρατήσουν ζωντανούς, όλα τα άλλα αργά αλλά σταθερά µας οδηγούν σε µελαγχολία, στενοχώρια και απογοήτευση. Θυµηθείτε: ταβέρνες, µπαρ, κλαµπ, εστιατόρια που έχουν τη θεώρηση της «Κιβωτού» όχι µόνο θα δουλέψουν, αλλά θα επιβιώσουν και θα βγουν και πιο δυνατά από την κρίση. Το φαγητό και η διασκέδαση δεν είναι πια show off, είναι ανάγκη για επικοινωνία και ανθρώπινες σχέσεις. Εγώ πλέον αναζητώ µετά µανίας τέτοιες διεξόδους για να περνάω καλύτερα κι εγώ αλλά και οι φίλοι µου. Εύχοµαι να κάνετε κι εσείς το ίδιο.
