Όπως σας έχω πει και στο παρελθόν, θεωρώ την Αθήνα έναν από τους κορυφαίους ταξιδιωτικούς προορισμούς του πλανήτη. Πού αλλού θα βρει ο άλλος, όσον κι αν ψάξει, το καταπληκτικό για τον ταξιδιώτη τρίπτυχο ...
«σπάνια αξιοθέατα, γεμάτα ιστορία-νυχτερινή ζωή- θάλασσα» –χωρίς αυτό να σημαίνει πως κάθε άλλο μέρος δεν έχει τους δικούς του (κρυφούς ή φανερούς) άσους.
Γιατί όπως και να έχει, το μοτάκι, που κάνει θραύση τον τελευταίο καιρό στο Διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, απευθυνόμενο στην Καγκελάριο Μέρκελ (με όχι και τόσο κομψό τρόπο, είναι η αλήθεια) αντιπροσωπεύει την αλήθεια: θα είμαστε πάντοτε ένα μισάωρο από τη θάλασσα! Αυτά λοιπόν είναι που πάντα –μα πάντα– θα καθιστούν την Αθήνα έναν γοητευτικό προορισμό και μια πόλη την οποία όλοι θα θέλουν να εξερευνήσουν, να γνωρίσουν ή ακόμη και να ερωτευτούν, σε πείσμα όσων επιδιώκουν να τους πείσουν για το αντίθετο, εκτός αλλά και εντός των «τειχών».
Το καλοκαίρι που μόλις… χαράζει θα είναι ένα από τα δυσκολότερα που έχουμε όλοι αντιμετωπίσει ποτέ. Ενδεχομένως να γίνει ακόμη δυσκολότερο τις επόμενες μέρες ή τις επόμενες ώρες, αλλά δεν νομίζω, αν και είμαστε λαός των άκρων, πως πρέπει να το αντιμετωπίσουμε με μοιρολατρία και απογοήτευση. Το αντίθετο.
Χρέος μας; Ο καθένας από την πλευρά του να στηρίξει την πόλη με κάθε τρόπο: με τη δουλειά του, με τη συμπεριφορά του προς τον άλλον ή ακόμη και με ένα χαμόγελο. Άλλωστε, ελλείψει των… φράγκων και της χλιδής των περασμένων ετών δεν χρειάζεται και πολύ περισσότερα η Αθήνα για να γίνει λίγο πιο φωτεινή.
Ακόμη κι αν μιλάμε για την Αθήνα της κρίσης, δεν θα πάψει ποτέ να είναι η πόλη της καρδιάς μας…
