Γράφτηκε από τον Τάσο Δούση για το ΚΗΦΙΣΙΑ Magazine 2013 Είδατε που τελικά η κρίση έχει και τα θετικά της; Τα τελευταία τρία χρόνια η Κηφισιά, και όχι μόνο, έχει γίνει το κέντρο της νεολαίας, αλλά και εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων που είτε ζουν στα βόρεια είτε επιτέλους… έρχονται από γειτονικά προάστια για να απολαύσουν τη διασκέδαση, το καλό φαγητό, τους περιπάτους και το ...
shopping στην Κηφισιά.
Ολοένα και περισσότεροι επιχειρηματίες ανακαλύπτουν πόσα «κενά» είχε η Κηφισιά όλα αυτά τα χρόνια, που εγώ τα χαρακτηρίζω «εποχή αστακομακαρονάδας» για την Ελλάδα. Η κρίση βοήθησε οι Κηφισιώτες να ανακαλύψουν την υπέροχη πόλη τους από την αρχή. Η φιλοσοφία "Δεν κουνιόμαστε» και «Θέλουμε κάτι άμεσο, γρήγορο, ποιοτικό κι όχι ακριβό» οδήγησε πρώτα τους νέους και μετά όλους τους υπόλοιπους στα cafés, τα μπαρ, τα κλαμπ και τα εστιατόρια της Κηφισιάς, της Ν. Ερυθραίας, της Πολιτείας και του Κεφαλαρίου. Δηλαδή είναι τυχαίο το γεγονός, πιστεύετε, ότι οι πιο μεγάλοι επιχειρηματίες πλέον αποφασίζουν να επενδύσουν δυναμικά στην Κηφισιά και στις γύρω περιοχές της; Ένα παράδειγμα θα σας πω μόνο: ο Τσιλιχρήστος, που τον γνωρίζω και προσωπικά, καθόλου συμπτωματικά δεν ξαναξεκίνησε το Café Mercedes στο παλιό Belle Hélène με τιμές κυριολεκτικά «καφετέριας». Όλοι συνειδητοποιούν πλέον ότι το ποιοτικό δεν μπορεί να είναι και ακριβό και όλοι βλέπουν ότι το να προσπαθούν να αισχροκερδούν πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες είναι πια επιζήμιο και για την εικόνα τους, αλλά και για την τσέπη τους (καραδοκεί ο ΣΔΟΕ).
Φυσικά, στην Κηφισιά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, οι οποίες σε κάνουν κυριολεκτικά να σιχαίνεσαι αυτούς που προσπαθούν να το παίξουν πιο έξυπνοι και πιο πονηροί από εσένα. Μία ημέρα πριν γραφτεί αυτό το editorial δείπνησα μαζί με δύο φίλους μου σε ένα από τα λεγόμενα καλά εστιατόρια στο κέντρο της Κηφισιάς, όπου μαγειρεύει μάλιστα κι ένας εξαιρετικός chef με περγαμηνές και με παράσημα. Δεν ξέρω αν φταίει ο άνθρωπος, αν ήταν λάθος των υπαλλήλων του ή απλά η κακή στιγμή, αλλά εγώ πλήρωσα λογαριασμό €172 για 3 άτομα και μου ήρθε απόδειξη πλαστή που έγραφε το ποσό και τόνιζε πως όλα τα νόμιμα έγγραφα έχουν εκδοθεί! Κυριολεκτικά πίστεψα ότι αυτή είναι η νόμιμη απόδειξη. Πληρώνω, και ο φίλος μου Γιάννης Καπάτσος, όνομα και πράγμα φαίνεται, μού ζήτησε να ελέγξει την απόδειξη… Φωνάζει τη σερβιτόρα και της λέει ότι η απόδειξη είναι πλαστή και να μας φέρει την κανονική. Η σερβιτόρα έκπληκτη λέει «Μα αυτή είναι η απόδειξη». Εξαφανίζεται μέσα στο εστιατόριο και μετά από δύο λεπτά μάς φέρνει την κανονική απόδειξη με τα στοιχεία του καταστήματος και την ώρα φυσικά που κόπηκε η απόδειξη. Ο λογαριασμός είχε μόλις εκδοθεί.
Η αλήθεια είναι ότι στο συγκεκριμένο μαγαζί, όπου έχω φάει με φίλους και γνωστούς πάνω από 20 φορές, ποτέ δεν μου είχε τύχει κάτι ανάλογο. Το θέμα είναι γιατί να τύχει τώρα. Αν είναι κάτι συγκυριακό και τυχαίο πάει στο καλό, αν όμως έγινε κάτι επίτηδες αυτό είναι καθαρή κλοπή εις βάρος και του πελάτη και του κράτους. Καλά θα κάνει, λοιπόν, ο ευτραφής και συμπαθέστατος επιχειρηματίας να προσέχει τις αποδείξεις που εκδίδει μην τυχόν και βρεθεί με τίποτα άλλους γνωστούς σε κανένα «κουτί» του Κορυδαλλού και μαγειρεύει από εκεί τις γκουρμέ σπεσιαλιτέ του.
